بررسی رابطه طولی بین مهارت‌های روانی- حرکتی و نمرات برخی دروس دانشجویان دندان‌پزشکی

  زمینه و هدف: حرفه دندان‌پزشکی علاوه بر تسلط دانشجو بر مطالب تئوری، نیازمند مهارت عملی وی در انجام درمان‌ها می‌باشد. بسیاری از مهارت‌های دندان‌پزشکی علاوه بر آموزش با دروس تئوری، از طریق واحدهای عملی به دانشجویان آموخته می‌شود. مطالعه حاضر رابطه بین مهارت دستی تعدادی از دانشجویان دندان‌پزشکی کرمان با نمرات برخی واحدهای تئوری و عملی آن‌ها را بررسی نمود.   روش کار: در این مطالعه مهارت دستی 33 دانشجوی ورودی سال 1389 در ترم اول ورود به دانشگاه و قبل از آغاز آموزش مهارت‌های عملی دندان‌پزشکی توسط یک آزمون عملی مورد ارزیابی قرار گرفت. پس از ارایه یک تصویر، از دانشجویان خواسته شد که با خمیرهای خاص و در بازه زمانی مشخص و به صورت هم‌زمان آن را شبیه به نمونه اصلی بسازند. کار دانشجویان توسط استادان بخش دندان‌پزشکی کودکان به صورت جداگانه ارزیابی شد. میانگین نمرات 6 استاد ارزیاب به عنوان «نمره مهارت دستی» شرکت کنندگان لحاظ گردید. این نمره سه سال بعد با میانگین نمرات تئوری و عملی دروس اندو 1 و ترمیمی 1 آن‌ها مورد مقایسه قرار گرفت. از ضریب همبستگی جزیی جهت تعیین ارتباط بین نمره آزمون عملی و نمرات مختلف استفاده گردید.   یافته‌ها: رابطه مستقیمی بین نمره آزمون عملی با اندو عملی (51/0 = r ، 020/0 = P ) و ترمیمی عملی (35/0 = r ، 040/0 = P ) وجود داشت، اما رابطه‌ای میان نمره آزمون عملی با اندو تئوری و ترمیمی تئوری مشاهده نشد.   نتیجه‌گیری : بین مهارت‌های دستی دانشجویان و نمرات دروس عملی آنان رابطه معنی‌داری وجود دارد. شاید برگزاری آزمون عملی به هنگام پذیرش داوطلبین دندان‌پزشکی و یا تقویت مهارت‌های دستی پس از پذیرش بتواند به بهبود کار عملی آن‌ها کمک کند.